غربت خیلی خیلی غریبی دارم که در چشم هایم لانه نکرده.
برای همین کسی نمیفهمد.
بایگانی
- فوریه 2015
- جون 2014
- ژانویه 2014
- سپتامبر 2013
- جون 2013
- آوریل 2013
- ژانویه 2013
- سپتامبر 2012
- آگوست 2012
- ژوئیه 2012
- جون 2012
- مِی 2012
- آوریل 2012
- مارس 2012
- فوریه 2012
- ژانویه 2012
- نوامبر 2011
- اکتبر 2011
- سپتامبر 2011
- آگوست 2011
- ژوئیه 2011
- جون 2011
- مِی 2011
- آوریل 2011
- مارس 2011
- فوریه 2011
- ژانویه 2011
- دسامبر 2010
- نوامبر 2010
- اکتبر 2010
- سپتامبر 2010
- آگوست 2010
- ژوئیه 2010
- جون 2010
- مِی 2010
- آوریل 2010
- مارس 2010
- فوریه 2010
- ژانویه 2010
- دسامبر 2009
- نوامبر 2009
- اکتبر 2009
- سپتامبر 2009
- آگوست 2009
- ژوئیه 2009
- جون 2009
- مِی 2009
- آوریل 2009
- مارس 2009
- فوریه 2009
- ژانویه 2009
- دسامبر 2008
- نوامبر 2008
- اکتبر 2008
- سپتامبر 2008
- آگوست 2008
- ژوئیه 2008
- جون 2008
- مِی 2008
- آوریل 2008
Melpomene 
etefaghan!!
من فهیدم.. اما فکر کردم این غربت غریبانه زیر محموعه تنهایی پر ی ست که خیلی دوسترش میداری… پس سکوت یدم.
برو شمال.. برو شمال…. هوها.. اونم چه شمالی…..
کلا هم منظور خاصی نداشتم. اشاره به اون جوک معروف بود که من کجام اینجا کجاست… . ولی در باب این غربتی که گفتی، هست، توی چشمای همه هم هست، ولی اونقدر دیدیمش که عادی شده. مثل بچه ای که کنار خیابون یا همون خ پشت پاکت مشق می نویسه، مثل دانشجو/مرد/زن/غیره ای که باید برگرده کرج و پول نداره و خیلی چیزای دیگه. افسوس که بی فایده فرسوده شدیم وز داس سپهر سرنگون سوده شدیم دردا و ندا متا که تا چشم زدیم نابوده به کام خویش نابوده شدیم… نمی خواستم این همه تلخ باشم، اما این روزا تلخی شده کار تمام وقت من.
عالیه